Maciek Pisze

Mam wrażenie, że pierwsze opowiadanie numeru, czyli “Nakarmić kruki” Agnieszki Fulińskiej, to fantastyka mocno zafascynowana starożytnym eposem. Bardzo podobała mi się oprawa – autorce udało się przenieść czytelnika do Italii przełomu XVIII i XIX wieku w bardzo wiarygodny sposób. Prawdę mówiąc to momentami miałem wrażenie, że czytam jakiegoś włoskiego autora. Co do fabuły to nie jest ona nowatorska. Do tego...

We wstępniaku do tego numeru Jerzy Rzymowski pisze o intelektualnym chowie wsobnym, czyli o umysłowym ograniczaniu się do swojej światopoglądowej bańki. Jest to temat ostatnio często poruszany, ponieważ media społecznościowe bardzo nasiliły to zjawisko – jeżeli sami nie dokonamy wystarczającego filtrowania znajomych i źródeł wiadomości, algorytmy zrobią to za nas, z coraz większą skutecznością odfiltrowując z feedu to, co mogłoby...

We wstępniaku Jerzy Rzymowski namawia do ciekawego eksperymentu życiowego – żeby w komunikacji z innymi zakładać ich dobrą wolę. Fajny pomysł, i po przeczytaniu tego tekstu uświadomiłem sobie, że sam w dużym stopniu żyję w takim stanie wiecznej wojny. Nie wiem na ile to kwestia tego, co siedzi w głowie, na ile skupionej na rywalizacji rzeczywistości, ale zalecenia pana Rzymowskiego...

Zaliczyłem chyba rekordową obsuwę w zrecenzowaniu kolejnego numeru NF. Przyczyny obiektywno-subiektywne: brak czasu, a ten, który miałem poświęciłem na obejrzenie serialu animowanego “The Invincible”. Mam nadzieję, że chociaż uda mi się napisać jego recenzję (a czuję się zobowiązany, bo serial świetny). Póki co wracam do NF 05/2021, aby uczynić zadość recenzenckim powinnościom nakładanym na mnie przeze mnie.

Prozatorską część tego numeru Nowej Fantastyki otwiera opowiadanie “Nadludzie” Pawła Ciećwierza. Na otwarcie dostajemy cytat z Bukowskiego i później styl pisania tego pisarza wydaje się kształtować nastrój narracji. Sama tematyka jest ciekawa, bo jest rodzimą, lokalną wariacją na temat superbohaterszczyzny. Niestety, wzmiankowany już styl pisania sprawił, iż czerpałem z tej lektury dużo mniejszą przyjemność niż mógłbym. Po prostu momentami jest...

We wstępniaku Jerzy Rzymowski żegna Papcię Chmiela, wspominając czas, gdy jako dziecko po raz pierwszy zetknął się z komiksem – była to XIII księga “Tytusa, Romka i A’Tomka”, czyli “Wyprawa na Wyspy Nonsensu”. Moje wspomnienia akurat są dosyć podobne i dotyczą tej samej księgi, chociaż nie wiem, czy to był pierwszy komiks, czy pierwszy, który tak dobrze zapamiętałem. Do dzisiaj...

Jerzy Rzymowski we wstępniaku pisze victim blamingu w kontekście słabej edukacji i podatności na manipulację. Ciekawa interpretacja problemu i myślę, że właśnie przez nią wiedzie jedyna droga do tego, żeby kiedykolwiek partia o mniej radykalnych pomysłach odzyskała poparcie zniechęconej do liberalno-kapitalistycznego mitu części społeczeństwa. Przy okazji redaktor przywołuje interesującą informację: w Finlandii w szkołach są oddzielne lekcje poświęcone temu, jak...