Category: Recenzje gier

To będzie tak jakby recenzja, ale nie do końca. Nie do końca, bo gry nie skończyłem. I nawet nie dlatego, że jest słaba. Po prostu mam mało czasu na granie i przez to stałem się bardzo wybredny. Po kilku godzinach spędzonych przy „Death stradning” wiedziałem już co i jak, i uznałem, że to wystarczy, żeby się trochę pomądrzyć. To również...

„Days Gone” to spore zaskoczenie. Co prawda gra była dosyć szeroko zapowiadana, jednak mam wrażenie, iż poziom marketingowej ekspozycji nie odpowiada skali tej produkcji. Spodziewałem się bardzo mocnego średniaka, dostałem jeden z hitów generacji. „Days Gone” – niemal out of nowhere.

Zanim zacząłem grać w “Hollow Knight”, byłem przekonany, że to klasyczny platformer 2D z piękną grafiką. Bardzo mnie zaskoczyło, gdy po pierwszej śmierci odrodziłem się w głównej lokalizacji i po przeanalizowaniu ekwipunku i statów odkryłem, że to chyba roguelike. Jeszcze bardziej mnie zaskoczyło, gdy jakiś czas później dowiedziałem się, iż gra ta należy do innego gatunku – jest to metroidvania.

W 2015 roku została wydana gra „Kingdom”. W 2016 pojawiła się jej kontynuacja – „Kingdom: New lands” (wtedy też pierwowzór został przemianowany na „Kingdom: Classic”). Nie grałem w pierwszą część, wcześniej nawet o niej nie słyszałem. Ciężko mi więc ocenić postęp, jaki się tu dokonał. Mogę więc jedynie ocenić „Kingdom: New lands” w oderwaniu od tego historycznego kontekstu. I stwierdzę...

Ja: zagrałbym sobie w jakąś fajną gierkę strategiczno-ekonomiczną, z przyjemną, pełną detali grafiką, szczegółowo przedstawiającą życie moich podwładnych. Coś jak Settlers, tylko wydane współcześnie… Playstation Store: Say no more *puscza „Tropico 5” w promocji*

Zombie, zombie, zombie, dobrych zombie nigdy dość – podśpiewywałem sobie, włączając grę Deadlight: Director’s cut. To niskobudżetowa produkcja, którą upolowałem na wyprzedaży Ps Store. Odkrywanie uroku indyków to wielka zaleta cyfrowej dystrybucji i oferowanych w niej obniżek cen. Przypomina mi to czasy z ośmiobitowych początków grania, gdy wracało się do domu z dyskietką lub kartridżem wypchanym nieznaną zawartością i przez...

Połączenie zombie + parkour + fps + horror… to się nie mogło nie udać. Taka myśl mi towarzyszyła w momencie premiery “Dying light” Techlandu. I miałem rację – to naprawdę świetna gra. Jednak musiały upłynąć niemal cztery lata, zanim się o tym przekonałem.

Rocksmith to przykład na to, jak współczesna technologia, oprócz dobrej zabawy, daje też możliwość zdobywania nowych umiejętności. Dzięki tej grze muzycznej w każdej wolnej chwili możemy siąść przed telewizorem, chwycić gitarę elektryczną i zacząć się uczyć na niej grać. Nauczycielem będzie konsola – cierpliwa, wybaczająca i bacznie obserwująca nasze postępy.

Rok 2018 zapisał się złotymi zgłoskami w annałach PS4. Na rynek trafiło kilka tak mocnych tytułów, że każdy z nich z osobna mógłby być argumentem za tym, aby kupić konsolę Sony. Wśród tych najlepszych z najlepszych miejsce zajął m.in. “Spider-Man”, produkcja na tyle dobra, iż jak równy z równym staje w szranki z tytanami pokroju “God of war 4” czy...

Nie przepadam za przygodówkami. Dlatego uznaję za nie lada osiągnięcie twórców, gdy jakaś gra tego gatunku przypadnie mi do gustu. Dotychczas, w całej mojej (już pewnie 30-letniej) karierze gracza, trafiło się to zaledwie kilka razy. Ostatnio było to „Detroit: Becoming Human” (cud-miód!), a nieco wcześniej „The Bunker”. To niezła kumulacja, bo w ciągu około roku trafiłem na trzecią grę przygodową,...