Czasy się zmienili

Last modified date

Comments: 0

Zaczął się rok szkolny i już są – korki, koreczki… Za moich czasów do szkoły chodziło się na piechotę. Z bratem wstawaliśmy skoro świt. Matka dawała nam po garści pszenicy, kreśliła krzyżyk na czole i ruszaliśmy. Mieliśmy jedną parę butów, więc musieliśmy się nieść na zmianę: raz jeden drugiego, raz drugi pierwszego. I tak przez jedenaście kilometrów, aż docieraliśmy do strumienia. Tam na kamieniach rozcieraliśmy ziarno na mąkę i z mulistą wodą rozrabialiśmy ciasto. W pobliskim lesie przygotowywaliśmy palenisko, na którym wypiekaliśmy podpłomyki. Później jeszcze zbaczaliśmy z trasy: albo trzy kilometry w lewo, na bagna, żeby złapać kilka jaszczurek i węży (na przekąski), albo w prawo, 5 kilometrów, na wybrzeże, gdzie wspinaliśmy się na klify i wybieraliśmy mewom z gniazd jajka. Po tym wszystkim docieraliśmy do szkoły, uśmiechnięci i pełni entuzjazmu do nauki. I nie było żadnych smartfonów, airmaksów, białych słuchawek, fidżetspinerów i rodziców z SUV-em, nie było narzekania, że plecak za ciężki. A teraz… zaczęła się, bachoriada.

 


Podobało Ci się? Wspieraj moje pisanie:

Postaw mi kawę na buycoffee.to

Maciek

O AUTORZE: Czterdziestolatek, szczęśliwy mąż i tato. Bardzo lubię czytać, zarówno książki fabularne, jak i wiedzowe, chociaż ostatnio mam na to niewiele czasu. Hobby to także granie, obecnie na PS4 (z grami komputerowymi jestem zrośnięty jak z książkami, bo gram od czasów 8-bitowego Atari). Pisać lubię i muszę - to od zawsze moja naturalna potrzeba. Tego bloga założyłem, aby od czasu do czasu tę potrzebę zaspokoić.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Post comment